บนถนนของความเป็น "หนุ่ม"

ในชั้นเรียน วิชาผจญภัย เด็กชาย อภิชาติ เพิ่งลงทะเบียนเรียนเป็นจริงเป็นจังครั้งแรก เมื่อ 4 ปีก่อน หลังจากพบว่าชีวิตของเขาบนโลกเบี้ยวๆ ใบนี้ ไม่ได้มีแค่วิชาทำมาหากิน เป็นธรรมดาของเด็กชายที่ดูจะตื่นเต้นไปซะทุกอย่างที่อยู่รอบตัว เพื่อนร่วมชั้น รวมทั้งคุณครู “เด็กชาย อภิชาติ” คุณครูขานชื่อเรียกเด็กชายตัวน้อยๆ ที่นั่งชิดหน้าต่างอยู่เกือบหลังห้อง “มาๆ มาครับ ! ” เด็กชายขานตอบกลับ ในขนาดที่สายตายังวอกแวกมองสิ่งต่างๆ รอบตัว ที่เขายังไม่ค่อยคุ้นชินดี ในชั้นเรียนวิชานี้ คุณครูไม่ได้แนะนำอะไรมาก อันที่จริง นี่น่าจะเป็นการเรียนรู้ด้วยตัวเองเสียมากกว่า ที่จะมีคนมายืนพูดๆ แล้วให้นักเรียนคอยจดตามบนกระดานดำ แถมน่าจะเป็นการเรียนรู้ด้วยตัวเองที่เน้นกิจกรรมเป็นหลัก ซึ่งใครชอบผจญภัยแบบไหน ก็แค่ไปที่ชอบๆ เด็กชายหยิบแผนที่เมืองเชียงใหม่ ที่ยับยู่ยี่ เพราะเปียกฝนเมื่อหลายวันก่อนกางออกมา บนแผนที่ที่เต็มไปด้วยตรอกซอกซอยเยอะแยะ รวมทั้งสถานที่ท่องเที่ยว เขาเลือกจิ้มมาที่วัดเจดีย์หลวงก่อนใครเพื่อน ในขณะที่หลายๆ คนเลือกที่จะหนีขึ้นดอย เพื่อไปสักการะพระธาตุดอยสุเทพ เด็กชายดูตื่นตาไปกับ

จำความรู้สึกแรก ตอนที่เจอ “เธอ” คนที่ถูกใจกันได้มั้ยครับ ? ถ้าจำได้ ผมก็รู้สึกแบบนั้น ตอนครั้งแรกที่เจอถนนต้นยางสายเชียงใหม่ – ลำพูน ที่สำคัญ กล้าเดิมพันโดยการกระโดดเตะต้นยางยักษ์ขาหักสองท่อนทันที ถ้ามีถนนเส้นอื่นในเชียงใหม่ให้ผมยอมก้มหัวศิโรราบในความมีเสน่ห์ เสน่ห์ กับ สวย สองอย่างนี้ไม่เหมือนกัน เสน่ห์ คือ ลักษณะที่ชวนให้รัก ผู้หญิงบางคนไม่สวย แต่มีเสน่ห์ ในขณะที่บางคนสวย แต่ไม่มีเสน่ห์ ถามผม ผมก็จะตอบว่า ชอบคนมีเสน่ห์ มองแล้วไม่มีเบื่อ หลังจากรอนแรมด้วยมอเตอร์ไซค์แม่บ้าน จากแดนอีสาน มายังนครพิงค์ ด้วยเวลา 2 วัน กับอีก 2 คืน มือที่ไหม้เกรียมจากอุณหภูมิกว่า 30 องศา ชนิดที่หำในร่มผ้าแทบระเบิด ก็ค่อยๆ บิดพาร่างของผมเข้าสู่เมืองเชียงใหม่  ลำพูน - สารภี - เชียงใหม่ สองข้างทางผายมือต้อนรับด้วยต้นขี้เหล็กที่ปลูกเรียงราย ก่อนจะสับเปลี่ยนเป็นต้นยางนา เมื่อเข้าสู่เขตอำเภอสารภี ต้นยางนาอายุร้อยกว่าปี กับขนาดความสูงหลายสิบเมตร รอบต้นมีผ้าสบงจีวรสีเหลืองพันรอบ ตามแนวคิดเรื่อง พิธีกรรม"บวชป่า" เพื่อรักษาป่าไว้ให้คงอยู่ มองดูแล้วให้อารมณ์เหมือนกับเจ้าบ้า