บนถนนของความเป็น "หนุ่ม"

ใกล้จะถึงปีใหม่ พวกคุณคิดถึงอะไรกันบ้าง ?   งานเคาน์ดาวน์สุดอลังการ , ปาร์ตี้สุดเหวี่ยงกับเพื่อนๆ , หาที่เที่ยวสักที่ชาร์จพลังชีวิต , สวดมนต์ข้ามปี , ทำบุญตักบาตร , โบนัสสิ้นปี , ทำงานงกๆไม่ได้หยุด หรือนอนแคะสะดือเล่นอยู่ที่บ้าน ใครจะเลือกกิจกรรมไหน หรือคิดถึงอะไรก็ไม่ใช่เรื่องผิด ซึ่งต่างคนก็ต่างกรรมต่างวาระกันออกไป  พอดีผมนึกขึ้นได้ถึงหนังสือเล่มนึง ชื่อหนังสือเรื่อง “Fineday Sadturday คืนวันเศร้า เช้าวันสุข ” ของนักเขียน “ ผมอยู่ข้างหลังคุณ ”   หนังสือเล่มนี้มีเนื้อหาของหนังในรอบปี 2555 (ไม่ได้พิมพ์ พ.ศ. ผิดนะ)  ที่หยิบยกเอามาวิเคราะห์ให้แตกประเด็นในเชิงจิตวิทยา ความเป็นไปในสังคมทั้งด้านดีและร้าย   บังเอิญจะมีอยู่ 1 หน้าที่ผมชอบมาก มันเป็นคำถามง่ายๆ ที่ยิงมาใส่เรา ให้เราคอยตรวจเช็คชีวิตที่ผ่านมาว่าคุณทำอะไรลงไปบ้างในรอบปี   ใครทำให้คุณรำคาญที่สุด ?   คุณสูญเสียใครไป ?   คุณละเลยใครไปบ้าง ?   ของขวัญที่ดีที่สุดของคุณคือ ?   อะไรคือสิ่งที่คุณเสียใจมากที่สุด ?    ใครให้แรงบัลดาลใจคุณ ?   หนังสือเล่มโปรดของคุณคือ ?  ใครละเลยคุณบ้า

Captain Phillips งานแอ็คชั่น /ทริลเลอร์ จากเจ้าพ่อหนังแอคชั่นเหวี่ยงกล้อง พอล กรีนกราสส์ ที่เคยฝากผลงานมาสเตอร์พีซไว้กับ  The Bourne Ultimatum (ส่วน Green Zone หลายคนบ่นเป็นหมีกินผึ้งว่าเวียนหัวฉิบหาย จะเหวี่ยงไปไหน)กลับมาครานี้ เฮียแกจับคู่กับ ทอม แฮงค์ส โดยหยิบยกจากข่าวดังเมื่อปี 2009 ของกัปตันเดินเรือที่ต้องเผชิญกับโจรสลัดโซมาเลีย เมื่อเรือบรรทุกสินค้า  Maersk Alabama  ถูกโจรสลัดโซมาเลียบุกยึด พร้อมจับกัปตันและลูกเรือเป็นตัวประกัน หนังเปิดฉากอย่างไม่รีรอ เดินเรื่องอย่างฉับไว เมื่อ “กัปตัน ฟิลลิปส์” (ทอม แฮงค์ส) ต้องขนเรือบรรทุกสินค้าผ่านน่านน้ำที่เต็มไปด้วยโจรสลัดโซมาเลีย และจากข้อมูลเท่าที่ทราบก็ทำให้เขาต้องเตรียมพร้อมซ้อมรับมือกลุ่มโจรสลัด แต่ในระหว่างซ้อมรับมือที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึง 5 นาที “ของจริง” ก็มาเยือนให้ได้ทดสอบ จากนั้นหนังก็เดินหน้าเข้าสู่ช่วงที่เรียกว่าทั้งสองฝ่ายต้องช่วงชิงจังหวะกัน ฝ่ายเรือบรรทุกสินค้านำโดย “กัปตัน ฟิลลิปส์” ต้องพาลูกเรือรอด ส่วนกลุ่มโจรสลัดการยึดเรือบรรทุกสินค้าถือเป้าหมายหลักอันสำคัญ แน่นอน หนังของ พอล กรีนกราสส์ ถ้าเป็นแอคชั่น มันไม

ถ้ามีใครมาถามผมว่าไอดอลของผมเป็นใคร ผมจะยืดอกกล้าตอบอย่างภาคภูมิใจไปเลยว่า “ พ่อผมครับ ” ใช่แล้ว พ่อผมเอง พ่อที่ไม่ได้เป็นนักธุรกิจประสบความสำเร็จร่ำรวยระดับหมื่นล้าน พ่อที่ไม่ใช่ข้าราชการชั้นสูงเป็นที่นับหน้าถือตา พ่อที่ไม่ใช่ดาราละครน้ำเน่าผู้มีชื่อเสียงทางทีวีแต่เป็นพ่อผมที่เป็นพ่อค้าขับรถเร่ขายหอม กระเทียม พริกแห้ง และผลไม้ ตั้งแต่เล็กจนโต ตอนอยู่กับพ่อทุกครั้ง ผมได้ซึมซับอะไรหลายๆ อย่างจากพ่อ ทั้งลักษณะนิสัย บุคลิกท่าทาง และการใช้ชีวิต ผมติดการดูหนังจากพ่อเพราะม้วนวิดิโอหนังเรื่อง Rambo, Mad max และ American Ninja   ผมติดการฟังเพลงจากพ่อ เวลาที่พ่อขับรถเร่ขายของแล้วเปิดเพลงสุรพล สมบัติเจริญ สลับแทรกกับการพูดของพ่อ   ผมติดการอ่านหนังสือมาจากพ่อ เพราะตู้หนังสือที่บ้านเป็นหนังสือของพ่อหมด   ผมติดและชอบการเดินทางไปที่ใหม่ๆ ทุกครั้งเวลาที่พ่อขับรถไปซื้อของมาขายจากที่ไกลๆ   ผมติดนาฬิกาข้อมือเหมือนพ่อ ชนิดที่ว่าไม่ใส่วันนึงก็แทบจะเป็นจะตาย และอะไรอีกหลายๆ อย่าง ฉะนั้นทุกครั้งที่ผมคุยกับแม่เรื่องพ่อ เอาอัลบั้มรูปเก่าๆ จากฝีมือการถ่ายของพ่อมาเปิดดู แววต

Carrie หรือชื่อไทย “อีสาวสยอง” (ผมเติมคำว่า “อี” ลงไปเพื่อให้ได้อารมณ์) หนังที่ดัดแปลงจากนิยายของสตีเฟ่น คิง โดยหนังเวอร์ชั่นเดิมนั้นเป็นของปี 1976 และมาคราวนี้เวอร์ชั่นปี 2013 ถูกรื้อเอามาทำใหม่อีกรอบ รับบทอีสาวสยองโดยแม่หนู  โคลอี เกรซ มอเร็ตซ์ ที่ดูโตเป็นสาวขึ้น หลังจากเพิ่งผ่านหน้าเธอกับ Kick – Ass 2 ไปหมาดๆ ส่วนอีกเรื่องของ Carrie ในปีของ 1999 กับชื่อ The Rage : Carrie 2 ขออนุญาตไม่นับล่ะกัน ออกตัวก่อนเลยว่ายังไม่มีโอกาสได้ดูเวอร์ชั่นดั้งเดิม หลังจากถูกสหายและแมกกาซีนหนังกวักมือร่ำๆ ให้ไปหาดู จนสุดท้ายเลยตัดสินใจรอดูเวอร์ชั่นใหม่แบบเต็มๆ เหตุผลไม่มีอะไรมากไปกว่าการอยากเสพความสดใหม่ของตัวหนังตามประสายุคดิจิตอล หนังเปิดเรื่องด้วยฉากเหตุการณ์คลอดลูกของมาร์กาเร็ต ไวท์ (แม่ของแคร์รี่) ในบ้าน หญิงสาวที่เคร่งในศาสนาและมีความเชื่อว่าลูกของเธอมีบาป เป็นสิ่งชั่วร้ายที่ถูกถ่ายทอดมาจากสามีของเธอที่เลิกรากันไปนานแล้ว ก่อนจะตัดมายังฉากปัจจุบันในตอนที่แคร์รี่เป็นสาววัยรุ่น เป็นเด็กที่มีปมในชีวิต แปลกแยก ไม่เหมือนใคร และโดนเพื่อนๆ ในโรงเรียนรังแก ซึ่งก็มีเพียงแค่คุณครูคอลินส์เท่านั้