แด่พ่อ...ผู้อันเป็นที่รัก
ถ้ามีใครมาถามผมว่าไอดอลของผมเป็นใคร ผมจะยืดอกกล้าตอบอย่างภาคภูมิใจไปเลยว่า “พ่อผมครับ”
ใช่แล้ว
พ่อผมเอง พ่อที่ไม่ได้เป็นนักธุรกิจประสบความสำเร็จร่ำรวยระดับหมื่นล้าน
พ่อที่ไม่ใช่ข้าราชการชั้นสูงเป็นที่นับหน้าถือตา พ่อที่ไม่ใช่ดาราละครน้ำเน่าผู้มีชื่อเสียงทางทีวีแต่เป็นพ่อผมที่เป็นพ่อค้าขับรถเร่ขายหอม กระเทียม พริกแห้ง และผลไม้
ตั้งแต่เล็กจนโต ตอนอยู่กับพ่อทุกครั้ง ผมได้ซึมซับอะไรหลายๆ อย่างจากพ่อ ทั้งลักษณะนิสัย บุคลิกท่าทาง และการใช้ชีวิต
ผมติดการดูหนังจากพ่อเพราะม้วนวิดิโอหนังเรื่อง
Rambo, Mad max และ American
Ninja
ผมติดการฟังเพลงจากพ่อ เวลาที่พ่อขับรถเร่ขายของแล้วเปิดเพลงสุรพล สมบัติเจริญ สลับแทรกกับการพูดของพ่อ
ผมติดการอ่านหนังสือมาจากพ่อ
เพราะตู้หนังสือที่บ้านเป็นหนังสือของพ่อหมด
ผมติดและชอบการเดินทางไปที่ใหม่ๆ ทุกครั้งเวลาที่พ่อขับรถไปซื้อของมาขายจากที่ไกลๆ
ผมติดนาฬิกาข้อมือเหมือนพ่อ
ชนิดที่ว่าไม่ใส่วันนึงก็แทบจะเป็นจะตาย และอะไรอีกหลายๆ อย่าง
ฉะนั้นทุกครั้งที่ผมคุยกับแม่เรื่องพ่อ เอาอัลบั้มรูปเก่าๆ จากฝีมือการถ่ายของพ่อมาเปิดดู
แววตาแม่ดูเป็นประกายมีความสุขทุกครั้งที่เล่าเรื่องพ่อให้ฟัง ว่าตอนเป็นหนุ่มพ่อเป็นคนยังไง
และทุกครั้งที่แม่คิดถึงพ่อ ผมจะเปรียบเสมือนเงาของพ่อให้แม่ได้มองคิดถึง
พ่อเป็นไอดอลของผมหลายอย่างๆ เป็นลูกผู้ชายที่รักครอบครัว พี่น้อง เพื่อนฝูง เป็นคนที่มีความอดทนและอุตสาหะ
มุ่งมานะมากเวลาจะทำอะไร เป็นนักดูหนัง ฟังเพลง เล่นดนตรี ถ่ายรูปฝีมือฉกาจ
แถมแต่งตัวได้เท่ชะมัดยาก มีบุคลิกน่าเกรงขามเสมอ หรือในบางห้วงอารมณ์ก็เป็นคนชอบความตื่นเต้น จนผมเผลอติดนิสัยเอามาใช้ด้วย
อย่างนึงที่ผมจำขึ้นทุกครั้งคิดถึงพ่อคือ พ่อไม่เคยบังคับอะไรในชีวิตผม พ่อจะปล่อยแล้วคอยดูอยู่ห่างๆ คอยแนะนำ ชี้แนะแนวทางอันไหนควรไม่ควร
แม้กระทั่งในวันที่ผมมีเรื่องฟาดปากกับเพื่อนตอน ป.1 จนเลือดอาบเต็มเสื้อนักเรียน
พ่อก็ไม่เคยดุด่าว่ากล่าวซักครั้ง ดูไปแล้วเหมือนๆจะตามใจ ไม่ไยดีลูก
แต่เอาเข้าจริงพ่อกลับสอนให้ผมรู้จักผจญภัยใช้ชีวิตด้วยตัวเอง รู้จักการเอาตัวรอดบนโลกเส็งเคร็งใบนี้ ที่สำคัญเอาตัวรอดด้วยสองมือของตัวเอง
โดยไม่ไปแบมือขอความช่วยเหลือใครถ้าไม่จำเป็น
18
ปีแล้วที่พ่อผมจากโลกนี้ไป แบบไม่มีวันหวนกลับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจะทำให้ได้อย่างที่พ่อหวังไว้ตั้งแต่วันแรกที่ผมเกิดมาเป็นลูกพ่อ คือการเป็น “อภิชาตบุตร” ให้สมกับที่พ่อตั้งชื่อผมว่า
“อภิชาติ” ครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น