บนถนนของความเป็น "หนุ่ม"

ให้หลังจากลงทะเบียนเรียน “ วิชาผจญภัย ” ได้ไม่นาน บุรุษหนุ่มจากเมืองรถม้า ก็ขันอาสาพาผมย่ำราตรีในนครพิงค์แบบเต็มคราบเป็นหนแรก “ ธีรเนม ” เป็นมิตรสหายคนแรกที่นี่ของผม แถมยังเป็นเหมือนพี่ในที่ทำงาน และน้องชายเมื่อว่ากันด้วยตัวเลขเรื่องอายุ พวกเราออกสตาร์ทกันด้วยร้าน “ ท่าช้าง คาเฟ่ ” ร้านที่วัยรุ่นแถวบางกอกกระชุ่นว่า “ ซักครั้งต้องมาเยือน ” ร้านนี้ถ้าจะให้คำจำกัดความ ผมคงนึกออกอยู่ 4 อย่าง คือ หนึ่ง เด็กเสิร์ฟชายล้วนที่ร่างกายอุดมไปด้วยรอยสักชนิดที่สาวๆ กรี๊ดกร๊าด แต่บางทีก็รู้สึกพวกเขา “ เอาเรื่อง ” สอง Cocktail Bucket นามว่า “ แสงสว่าง ” ที่มีส่วนผสมของ “ เหล้าแสงโสม ” อันเป็นลายเซ็นต์ของทางร้าน ที่ครั้งนึงเคยน็อคผมในระดับ “ ภาพหาย ” มาแล้ว และสาม หญิงเยอะ ซึ่งความทรงจำเดียวผมที่มีหาใช่ความสวยงามของพวกหล่อน แต่เป็นถุงอ้วกที่ห้อยไว้ข้างเก้าอี้ ในระหว่างที่พวกเธอร่ำสุรา ไฟคนหนุ่มอย่างพวกเรากำลังเริ่มจะปะทุ  จาก “ ท่าช้าง คาเฟ่ ” ก็มายังร้าน “Warm Up Café”  ธีรเนม เลือกทำเลกับโซนเวทีด้านนอก เขาบอกผมว่าตรงนี้เยี่ยมที่สุด หากจะเหล่มองสาวๆ หรือถ้าหากผมจะเสพดนตรีสดก็สามา