บนถนนของความเป็น "หนุ่ม"

“นี่มาจากเชียงใหม่เลยเหรอ” ประโยคอึ้งเล็กๆ จากมิตรสหายที่รักใคร่ในเสียงดนตรีสดมากกว่าฟังเพลงออนไลน์ รวมทั้งคนขับแท็กซี่ เมื่อทราบว่าผมย้ายหูของตัวเองจากนครพิงค์ ลงมาถึงเมืองหลวงเพื่อดูคอนเสิร์ตแล้วก็กลับภายในวันนั้น อันที่จริงประโยคจากย่อหน้าแรกเป็นความเคยชินส่วนตัวที่มีมานาน และทุกครั้งที่ตัดสินใจมา ก็ใช้เวลาคิดไม่นาน อันที่จริงจะบอกว่าไม่คิดก็ยังได้ ฮ่าๆๆ ก็ถ้าไม่มาดูครั้งนี้ โอกาสหน้าถามหน่อยว่าวงจะมาทัวร์อีกมั้ย ? (คิดหนัก แต่หาคำตอบไม่เจอ) และถ้ายังนึกภาพไม่ออกลองจินตนาการว่าตัวเองเป็นกองหน้าตัวเป้า แล้วเพื่อนเปิดบอลระดับถวายใส่พานทองแท้มาให้ ถามหน่อยว่าจะยิงให้ไส้แตก (เข้าไม่เข้าก็อีกเรื่องนะ) หรือยืนให้ตัวเองหำตายปล่อยบอลหลุดไปดื้อๆ ผมขอเลือกเป็น “คริสเตียโน่ โรนัลโด้” คือกูขอยิงไว้ก่อน ! ข่าวในพระราชสำนักทางทีวีตอนค่ำของวันที่ 8 กันยายน คือเวลานัดหมายกับ “ Simple Plan Taking One for the Team Tour Bangkok 2016 ” ทัวร์คอนเสิร์ตของวงกับอัลบั้มสตูดิโอชุดล่าสุด (อัลบั้มที่ 5) ก่อนหน้านี้วงเคยมาเล่นที่เมืองไทยแล้วกัน 2 รอบ ส่วนสถานที่จัดงานคือ Moonstar Stu

ถ้าลิสต์เพลงในมือถือ พอจะบอกได้ว่าเจ้าของลิสต์เพลงนั้นเป็นคนยังไง ลิสต์หนังที่ชอบ ก็พอจะบอกได้ว่าใครคนนั้น มีบุคลิก ลักษณะนิสัยยังไงบ้าง และใครคนนั้นที่ว่า เธอก็ชอบ “เรื่องราวระหว่างทาง” มากกว่าจุดหมายปลายทาง เหมือนกับหนังเรื่อง 3 Idiots (2009) ที่แสดงออกมาให้เห็นตลอดเวลาเกือบ 3 ชั่วโมงเต็ม ชนิดปลายทางของหนังอย่างวิวที่ Ladakh กลายเป็นเรื่องรองลงไปเลย 3 Idiots (2009) เรื่องราวของสามสหายสุดซี้ Farhan Raju และ Rancho กับชีวิตในรั้ว Imperial College of Engineering (ICE) มหาวิทยาลัยวิศวะที่ดีที่สุดในอินเดีย ซึ่งหลังจาก 10 ปีให้ หลังจากจบการศึกษา Chatur กลับมาเพื่อจะเจอสามเกลอนั้น หลังจากเคยท้าทายตอนสมัยเรียนว่า ใครจะประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่า เพียงแต่การกลับมาเจอกันทั้งหมดนี้ไม่มีใครเจอ Rancho เพราะเขาหายตัวไปอย่างลึกลับตั้งแต่วันที่จบการศึกษาแล้ว และหลังจากนั้น หนังก็เล่าย้อนกลับไปตั้งแต่สมัยเรียน ไปจนถึงสาเหตุการหายตัวของ Rancho พร้อมกับการตามหาตัวเขา จากเบาะแสที่ Chatur ได้มา นี่ถือได้ว่าเป็นหนังที่เสียดสีค่านิยมผิดๆ ของระบบการศึกษาของอินเดีย (รวมทั้งไทย) ได้แส