Movie Review : Hacksaw Ridge (2016) ศรัทธาอันแรงกล้าของชายที่ชื่อ “เดสมันด์ ดอสส์”


ในขณะที่ American Sniper ถูกนำเสนอจากเรื่องจริง และเชิดชูวีรบุรุษสงครามในแง่ของการสังหารข้าศึก Hacksaw Ridge ถูกหยิบจับมานำเสนออีกมุม กับงานเชิดชูวีรบุรุษสงครามในแง่ของการ “ช่วยเหลือ” สหายร่วมรบ

เดสมันด์ ดอสส์ บุรุษผู้ที่สมัครรับใช้ชาติ  โดยปฏิเสธการใช้อาวุธเข่นฆ่า กับการเป็นแพทย์สนามของกองทัพสหรัฐ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่สู้รบเพื่อยึดเกาะโอกินาวาในเดือนพฤษภาคมปี 1945

ศรัทธาอันแรงกล้าในการปฏิเสธการเข่นฆ่าผู้คนของ เดสมันด์ ดอสส์ มาจากปมในวัยเด็กเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว (พ่อขี้เมา อดีตทหารผ่านศึก ที่สูญเสียเพื่อนในสงคราม) ที่ เดสมันด์ ดอสส์ ถูกมองว่าแปลกประหลาดในสายตาของคนรอบข้าง โดยเฉพาะกับเพื่อนในกองทัพ

การปฏิเสธไม่เป็นเหมือนกับคนอื่น ด้วยความเชื่อที่ว่า ถ้าไม่ศรัทธาในตัวเองต่อความเชื่อดังกล่าวแล้ว ชีวิตของเขาก็แทบจะไม่มีค่าอะไร


การต่อสู้ภายในจิตใจต่อความเชื่อดังกล่าวของ เดสมันด์ ดอสส์ ดุเดือดไม่แพ้ในสมรภูมิรบ ประเด็นเรื่องศาสนาที่น่าสนใจในเรื่องคือ ต่อให้คุณถือปืนจ่อคน และไม่ได้เหนี่ยวไกปืนยิง ก็เท่ากับคุณได้ฆ่าคนไปแล้ว

ฆ่ามาจากภายในจิตใจ ที่เข้าทำนอง “จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว” ที่เหลือเพียงแค่นิ้วชี้เหนี่ยวไกเท่านั้น

ขยายความให้เข้าใจอีกรอบ คือ จิตคิดชั่วไปแล้ว ซึ่งในทางพุทธศาสนาก็ถือว่าเป็นความชั่ว

และนั่นคือสิ่งที่ เดสมันด์ ดอสส์ ศรัทธา จนส่งผลให้เขาปฏิเสธการเข่นฆ่า (แม้กระทั่งปืนก็ไม่ยอมจับ) แล้วเลือกช่วยเหลือปฐมพยาบาลเพื่อนในกองทัพยามออกรบแทน


การสั่นคลอนต่อความเชื่อจากหลายๆ อย่าง ไม่ได้ทำให้ เดสมันด์ ดอสส์ ย่อท้อ ผลตอบแทนที่เขาได้รับ ไม่ใช่แค่จำนวนทหารที่รอดชีวิตจากการช่วยเหลือของเขา (จำนวน 75 คน) แต่ยังมีอีกสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า คือการส่งศรัทธาของตัวเองมอบให้กับคนอื่นๆ ทั้ง โดโรธี ภรรยาของตนเอง รวมทั้งสหายร่วมรบในกองทัพ ที่ศรัทธาและซาบซึ้งในตัวเขา เหมือนกับที่เขาได้รับศรัทธาจากพระเจ้า

และ เดสมันด์ ดอสส์ ก็คือวีรบุรุษตัวจริงในสมรภูมิรบ ต่อให้เขาบอกว่าเพื่อนๆ ที่อยู่ในหลุมฝังศพ เป็นวีรบุรุษตัวจริงก็ตาม

ปล.เดสมันด์ ดอสส์ เป็นผู้คัดค้านการเกณฑ์ทหารไปทำสงครามคนแรก ที่ได้เหรียญกล้าหาญชั้นสูงสุดจากประธานาธิบดี แฮร์รี่ เอส. ทรูแมน ในปี 1945 ซึ่งเป็นรางวัลทางทหารขั้นสูงสุดของสหรัฐอเมริกา เขาเสียชีวิตลงในปี 2006 ด้วยวัย 87 ปี


ปล2. อีกสิ่งหนึ่งที่พิสูจน์ถึงศรัทธาอันแรงกล้าของ เดสมันด์ ดอสส์ คือการช่วยเหลือ และปฐมพยาบาลแม้กระทั่งข้าศึก!

ปล3.จากบันทึก ตอนที่ เดสมันด์ ดอสส์ ได้รับบาดเจ็บ เขายอมสละเปลสนามให้กับเพื่อน แล้วตัวเองเลือกคลานเอา ฉากนี้ เมล กิ๊บสัน ผู้กำกับ ไม่ได้ยัดใส่ลงไป เพราะกลัวจะดูเกินจริง ทั้งๆ ที่ นี่คือเรื่องจริง

คะแนน 8/10

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขนมเด็กโบราณในความทรงจำ

Movie Review : อวสานโลกสวย (2016)

Movie Review : 12 Angry Men (1957) อย่าด่วนตัดสินใคร!